Bij het lezen van bijgaand artikel over Jan Klomp, moet ik terugdenken aan mijn jeugd.

In ons stadje Naarden liep, buiten de boeren en tuinders, niemand op klompen. Ook ik in mijn eerste jeugdjaren niet. Het veranderde tijdens de laatste oorlogsjaren. Kinderen groeien snel uit hun schoenen en die ze droegen versleten snel bij gebrek aan leer bij de schoenmakers. Zelfs met de nodige schoenenbonnen kon zelfs een middelgroot gezin geen schoenen voor hun kroost kopen.

In ons stadje was een klein winkeltje waar fabrieksklompen werden verkocht. Voor zo ver ik weet, heeft er in tot 1944 nooit een klompenmaker in ons stadje gewerkt. Tijdens de bezetting werd de klok letterlijk en figuurlijk achteruit gezet. Fabrieken die klompen maakten konden de vraag niet aan en bovendien stopte einde november 1944 de elektriciteit voorziening. De ambachtelijke klompenmaker kreeg steeds meer werk.

In het laatste oorlogsjaar verhuisde de jonge klompenmaker Jan Klomp van Meppel naar Naarden. Volgens zijn eigen vader verstond hij het vak nog slecht. Maar Jan was eigenwijs. Zijn werkplaats was bereikbaar via een smal steegje dat uitkwam op de Jan Massenstraat. Al snel had hij een paar klanten. Zijn eerste paar klompen maakte hij voor een boer. Hij schaamde zich zelf voor het resultaat, want het model klopte niet. De boer betaalde en ging naar huis. Onder het lopen merkte hij dat zijn klompen niet goed zaten. Nijdig eiste hij zijn geld terug, maar hij kreeg het niet.

Als jongetje van 11 jaar stapte ik met mijn klompenbon de werkplaats van Jan Klomp binnen. De kompen die hij voor mij maakte waren voor mij een verschrikking. Misschien heb ik ze niet veel gedragen. Ik herinner mij vooral de houten kleppers die ik moest dragen. De riempjes waren van een soort papieren kunststof. Regelmatig braken de bandjes. Op die krengen moest ik lopend een koe wegbrengen naar het Abattoir in Hilversum. Een afstand van 8 km. Mijn vader fietste zeer langzaam achter de koe. We bewogen ons midden op de eindeloze betonweg (Lage Naarderweg) tussen Bussum en Hilversum. Uit verveling telde ik de betonsegmenten. Een enkele maal passeerde ons een Duits legervoertuig. Gelukkig voor ons vlogen er geen geallieerde jagers boven ons, gewoonlijk namen die de buitenwegen onder vuur.

Gelukkig voor de klompendragers hing Jan Klomp in 1948 zijn gereedschap in de wilgen. Wel was hij van 1946 -1948 gemeenteraadslid voor de CPN.

Op 4 febr. 2013 ontving ik uit Nieuw Zeeland een prachtige video waarop te zien ie hoe Jan Klmop bezig is klompen te maken.

zie Artikel links:

VIDEO OVER HET KLOMPENMAKEN DOOR JAN KLOMP TE NAARDEN


___________________________________________________

F.J.J. de Gooijer